ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (3)

Τα χαρακτηριστικά του υπαρκτού πολιτικού συστήματος

Η γενικευμένη χρήση της απάτης από τους φορείς της εξουσίας/κόμματα

Η έννοια της απάτης στην πολιτική αφορά μια ψευδή αναπαράσταση των γεγονότων ή μια απόκρυψη των αληθινών γεγονότων.

Η χρήση της απάτης χαρακτηρίζει τα υφιστάμενα προ-αντιπροσωπευτικά  πολιτικά συστήματα και στηρίζεται στην αποδοχή της θέσης ότι οι πολιτικοί είναι οι ειδικοί και γνωρίζουν και ο λαός/όχλος/μάζα είναι άσχετοι και ανίκανοι. Οι ειδικοί αξαπατούν τους άσχετους που ούτως ή άλλως –κατά την άποψή τους – δεν μπορούν να καταλάβουν τα υψηλά νοήματα της πολιτικής.

Η χρήση της απάτης από τους πολιτικούς αποτελεί εγγενές στοχείο του συστήματος, αφού η νομιμoποίησή τους στην κρατική εξουσία απαιτεί την ψήφο του πολίτη. Μέσω της απάτης προσπαθούν να αποκρύψουν τα πραγματικά γεγονότα, ώστε να μην μπορέσει ο πολίτης να εκφράσει την πραγματική του βούληση και, έτσι, να υφαρπάσουν την ψήφο του.

Συνοδοιπόροι των πολιτικών στη χρήση της απάτης είναι τα ΜΜΕ (καναλάρχες και δημοσιογράφοι), τα οποία αποτελούν ουσιαστικά φορέα της πολιτικής με εξωθεσμικό χαρακτήρα.

Χρακτηριστικές περιπτώσεις χρήσης της απάτης στο υφιστάμενο σύστημα είναι:

• Προεκλογικά προγράμματα

Αν τα προεκλογικά προγράμματα θεωρούνται ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης του ψηφοφόρου προς τον πολιτικό, τότε το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η εξαπάτηση του ψηφοφόρου. Αυτή η εξαπάτηση μπορεί να πάρει τη μορφή:

-άλλα υποστηρίζει προεκλογικά και άλλα πράττει μετεκλογικά

-μη υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων

-χρήση νεφελώδους λεξιλογίου για πολλαπλές ερμηνείες

Σημαντική παράμετρος που υποβοηθά τη χρήση της απάτης είναι η πενταετής διάρκεια της θητείας των αξιωματούχων. Στο διάστημα των πέντε χρόνων παρέχεται η δυνατότητα στον πολιτικό να μεταθέτει σε επόμενο χρόνο την υλοποίηση των προεκλογικών  θέσεών του και παράλληλα στον ψηφοφόρο να περιπέσει στη λήθη.

• Έλλειψη διαφάνειας

Η έλλειψη διαφάνειας ουσιαστικά παρεμποδίζει τον πολίτη να διαμορφώσει άποψη για τα πραγματικά γεγονότα.

Το υπαρκτό σύστημα έχοντας μεταφέρει την πολιτική εκτός των επίσημων θεσμών, είναι φυσικό να λειτουργεί στο παρασκήνιο με πρωταγωνιστές τα κόμματα, τα ΜΜΕ και τους συνομιλητές -φορείς της οικονομικής δύναμης.

Η γιγάντωση του παρασκηνίου ουσιαστικά ακυρώνει προκαταβολικά κάθε δυνατότητα διαφάνειας.

Η α-διαφάνεια παίρνει τη μορφή της μη ενημέρωσης για τις διαδικασίες, της ελλιπούς ενημέρωσης, της ενημέρωσης με απόκρυψη του σκοπού ή της καθόλου ενημέρωσης  με επίκληση  του δημόσιου/εθνικού συμφέροντος. 

• Εθνικό , κρατικό, δημόσιο, γενικό  συμφέρον

Η πιο συνηθισμένη μέθοδος εξαπάτησης της κοινωνίας είναι η επίκληση από τους πολιτικούς και άλλους «λόγων δημοσίου, εθνικού συμφέροντος». Πίσω από αυτή την επίκληση συνήθως κρύβονται συμφέροντα ατομικά, μερικά, κομματικά, οικονομικά,κλπ. Αυτή η επίκληση, δηλαδή, γίνεται όταν οι αποφάσεις στρέφονται εναντίον της κοινωνίας. Έτσι, με την επίκληση άλλων συμφερόντων, εκτός από το κοινωνικό, καθίσταται δυνατόν για τους πολιτικούς να εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το υφιστάμενο προ-αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα παρέχει τη δυνατότητα στους πολιτικούς να εξαπατούν τους πολίτες με ποικίλες μεθόδους.

Διαφθορά

Ανάγεται στην ιδιοποίηση της πολιτικής, και ειδικότερα της οικονομικής πτυχής του κράτους. Η διαφθορά εντοπίζονται εκεί όπου ο κάτοχος της πολιτικής λειτουργίας είναι άλλος από τον εντολέα και δικαιούχο του πολιτικού προϊόντος. Ο κάτοχος της πολιτικής οικειοποιείται μέρος του δημόσιου αγαθού ή το διαχειρίζεται κατά τρόπο καταχρηστικό.

Επομένως, η διαφθορά άπτεται μιας καταστρατήγησης της εντολής του πολίτη- ψηφοφόρου προς τον εντολοδόχο-πολιτικό.Το ζήτημα είναι πώς θα συγκροτηθεί το κανονιστικό πλαίσιο προκειμένου να αποτραπεί η αυτονόμηση του πολιτικού και τελικά πώς θα ελεγχεί η αποκλίνουσα συμπεριφορά του ή ποιες δικλείδες ασφαλείας έχει το σύστημα ώστε να αποτρέπονται τα φαινόμενα  διαφθοράς.

Σήμερα συμπίπτει στα πλαίσια του κράτους ο ρόλος του ελεγκτή και του ελεγχόμενου δημιουργώντας μια κατάσταση για εκκόλαψη του θερμοκηπίου  της διαφθοράς.

Περιπτώσεις εξώφθαλμης διαφθοράς μέ την έννοια της κατάχρησης εξουσίας για ίδιον όφελος ή σε βάρος του κοινωνικού συμφέροντος:

• Υπέρμετρες απολαβές από το δημόσιο ταμείο των αξιωματούχων
• Ποικίλα προνόμια
• Χορηγίες προς τα κόμματα και άλλες προσκείμενες οργανώσεις
• Διαπλοκή με ιδιωτικά συμφέροντα -μίζες
• Πελατειακές σχέσεις

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:Η διαφθορά είναι εγγενές στοχείο του συστήματος εφόσον οι πολιτικοί διαχειρίζονται εν λευκώ κάτι που δεν τους ανήκει και το ιδιοποιούνται.