Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (2)


Τα χαρακτηριστικά του υπαρκτού πολιτικού συστήματος
Το προ-αντιπροσωπευτικό  ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα με τη μορφή της κομματοκρατίας στη εξελικτική του πορεία απέκτησε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά, τα οποία και σηματοδοτούν και τη μελλοντική του πορεία.
Η κατάργηση της έννομης τάξης από το κόμμα
Η υποταγή της πολιτικής εξουσίας του κράτους στις ανάγκες των φορέων που μονοπωλούν την εξουσία, δηλαδή των κομμάτων, ουσιαστικά ανέτρεψε ποικιλότροπα την υφιστάμενη συνταγματική τάξη.Για παράδειγμα:
α) Η λεγόμενη διάκριση των εξουσιών του κράτους –νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική- που εφευρέθηκε για να αποφευχθεί η υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια του ενός με αρνητικά αποτελέσματα για την ελευθερία των μελών της κοινωνίας, ουσιαστικά είναι άνευ περιεχόμενου. Το κόμμα έχει ενοποιήσει την κρατική εξουσία, αφού το ίδιο κόμμα κυβερνά και το ίδιο ελέγχει. Η δικαστική εξουσία ως διοικητικός μηχανισμός του κράτους – όχι πολιτικός – εύκολα ελέγχεται.
β)Απόρροια του πιο πάνω είναι το γεγονός ότι ενώ τυπικά το σύνταγμα είναι προεδρικό, στην πράξη λειτουργεί ως κοινοβουλευτικό. Γι αυτό ακριβώς το λόγο και εμφανίζονται τα κόμματα ως κυβερνώντα, συγκυβερνώντα κλπ..
γ)Οι νόμοι ερμηνεύονται κατά το δοκούν  ή ψηφίζονται  νόμοι ανεφάρμοστοι ή παρεμποδίζεται η εφαρμογής τους (πόθεν έσχες των πολιτικών, ασυμβίβαστο πολιτικών, διορισμός συνταξιούχων, νόμος για το ρουσφέτι).
δ)Η υποταγή του συντάγματος στις κομματικές ανάγκες επιβεβαιώνεται και από την υφιστάμενη προνομιακή μεταχείριση των αρχηγών των κομμάτων να εξαιρούνται της εκλογής από τους πολίτες για το αξίωμα του βουλευτή. Αν κάποιος κρίνεται από μια μερίδα πολιτών ότι είναι κατάλληλος για αρχηγός ενός κόμματος, αυτό δεν υποδηλώνει αυτομάτως ότι κρίνεται και από την κοινωνία ως κατάλληλος για το αξίωμα του βουλευτή. Η εξαίρεση από την εκλογή των αρχηγών των κομμάτων είναι αντισυνταγματική, αφού θέτει σε προνομιακή θέση ένα άτομο, ανεξάρτητα αν αυτό εγκρίνεται από την κοινωνία. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο νομιμοποιείται σε δημόσιο αξίωμα από τη μερίδα των πολιτών – κόμμα  και όχι από το σύνολο των πολιτών. Άρα καταλαμβάνοντας μια θέση ουσιαστικά είναι υπόλογος όχι στην κοινωνία αλλά στο κόμμα , δεν είναι εντολοδόχος της κοινωνίας αλλά του κόμματος.
ε)Η ανατροπή της έννομης τάξης από τα κόμματα επεκτείνεται και στο θέμα της λεγόμενης ασυλίας των πολιτικών, δηλαδή της απάιτησης τους να τίθενται υπεράνω του νόμου. Και ενώ στο υφιστάμενο σύνταγμα δεν προβλέπεται ασυλία για αστικά και ποινικά αδικήματα για κανένα εκλεγμένο αξιωματούχο του κράτους, η συνταγματική τάξη  έχει ανατραπεί με επιμονή των κομμάτων και τις ευλογίες του Γενικού Εισαγγελέα, και έτσι απέκτησαν ντε φάκτο ασυλία ο πρόεδρος και οι βουλευτές για αστικά και ποινικά αδικήματα ή τίθενται υπεράνω του νόμου ελέω θεού ή ιδίου συμφέροντος.
Η ασυλία των βουλευτών για αστικά και ποινικά αδικήματα καταργεί κάθε έννοια ισονομίας  και κράτους δικαίου  και επαναφέρει το θεσμό των προνομίων της παλαιάς δεσποτείας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1ο :Τα κόμματα έχουν επιβάλει παράνομα την ασυλία των εκλεγμένων αξιωματούχων για αστικά και ποινικά αδικήματα και μάλιστα με τις ευλογίες ενός διορισμένου ανεξάρτητου αξιωματούχου, του Γενικού Εισαγγελέα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2ο :Τα κόμματα έχουν ανατρέψει ελέω θεού την υφιστάμενη έννομη συνταγματική τάξη και έχουν υποτάξει την κρατική εξουσία – κάτι που δεν τους ανήκει –στις δικές τους ανάγκες.
Το γεγονός ότι έχει ανατραπεί από τα ολιγαρχικά κόμματα η έννομη τάξη επιβεβαιώνεται καθημερινά από το γεγονός ότι επέβαλαν την «αυτο-ρύθμισή τους».  Δηλαδή, στην περίπτωσή τους δεν ισχύει ο νόμος, αλλά οι επιλογές τους στηρίζονται αποκλειστικά στη δική τους βούληση ως ξεχωριστής οντότητας από το κράτος δικαίου. Έτσι, στην υφιστάμενη πολιτική πραγματικότητα η μεν κοινωνία ετερο-ρυθμίζεται με βάση τους νόμους που ψηφίζουν τα κόμματα, ενώ για τα ίδια δεν ισχύει κανένας νόμος, γιατί αποφάσισαν ελέω θεού να αυτο-ρυθμίζονται!!! Το αποτέλεσμα είναι η επικράτηση μιας γενικευμένης ανομίας, αφού τα κόμματα επέλεξαν να επικρατήσει ο νόμος της δύναμης ή ο νόμος της ζούγκλας.

Η πολιτική ασυλία
Οι πολιτικοί θεωρούν ότι για τις πράξεις τους ή παραλείψεις τους κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους δεν υπέχουν πολιτική ευθύνη. Δηλαδή αυτο-ρυθμίζονται και αυτο-αναγορεύονται ως πολιτικά ανεύθυνοι και απαραβίαστοι κατά το πρότυπό τους , τον απόλυτο μονάρχη. Και ενώ το ατομικό έγκλημα τιμωρείται, το πολιτικό έγκλημα που προκαλεί βλάβη σε πολλούς και είναι πολύ χειρότερο, δεν τιμωρείται.
Η πολιτική ασυλία είναι το εκκολαπτήριο της ανομίας, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Είναι η αιτία της ατιμωρησίας για τα  πολιτικά εγκλήματα που διαπράττουν οι «εκλεγμένοι αντιπρόσωποι»  σε βάρος της κυπριακής κοινωνίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πολιτική ευθύνη και πολιτικό δίκαιο στην Κύπρο δεν υπάρχουν θεσμοθετημένα με αποτέλεσμα τη διαφθορά και την ανευθυνότητα.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΚΚΟΛΑΠΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ, ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

ΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ

Η φοροδιαφυγή, δηλαδή η απόκρυψη εισοδήματος με σκοπό τη μη καταβολή φόρων, είναι ένα περιορισμένο φαινόμενο και αναμενόμενο ή είναι μια συστημική διαδικασία προσεκτικά σχεδιασμένη, ώστε κάποιοι να αυξάνουν τον πλούτο τους καταργώντας κάθε έννοια ισονομίας, ισοπολιτείας και έννομης τάξης;
Για την κατανόηση του φαινομένου στην Κύπρου είναι αναγκαίος ο συνυπολογισμός τριών παραμέτρων: πολιτικό σύστημα-νομοθεσία-διοίκηση.
ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ
Σύμφωνα με τη Γενική Ελέγκτρια οι καθυστερημένες οφειλές προς το κράτος ανέρχονται στα 1,6 δις εκ των οποίων ένα ποσό 950 εκατ. είναι ανείσπρακτοι φόροι! Η ίδια η Γενική Ελέγκτρια κατήγγειλε δημόσια  ότι «υπάρχει απροθυμία είσπραξης οφειλών προς το κράτος» (27/4/2013)!!! Ο δε Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων εξέφρασε στη Βουλή την πικρία του για τα όπλα που δίνει η πολιτεία στο Τμήμα για την είσπραξη των φόρων. «Με τα συστήματα και το προσωπικό που έχουμε, κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε», δήλωσε χαρακτηριστικά (7/12/2011).
Το ερώτημα είναι απλό: Ποιος είναι απρόθυμος να εισπράξει τις οφειλές προς το κράτος ή ποιος προστατεύει τους φοροφυγάδες; Ποιος δε δίνει τα όπλα στο ΤΕΠ για είσπραξη των φόρων;
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Είναι γνωστό το θέμα της εκροής 3,5 δις από τις τράπεζες Κύπρου και Λαϊκής τις παραμονές του «κουρέματος». Η Γενική Ελέγκτρια ζήτησε από το βήμα της Επιτροπής Ελέγχου  της Βουλής «να γίνει φορολογική διερεύνηση όσων οι αποταμιέυσεις τους δε συνάδουν με τις φορολογικές τους δηλώσεις» από το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων του φόρου εισοδήματος.
Το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων (ΤΕΠ) ζήτησε από την Κεντρική Τράπεζα και από τη Βουλή όπως του παραχωρηθεί ο κατάλογος με εκροές καταθέσεων σε ηλεκτρονική μορφή και με ταυτότητες για να γίνει ορθότερη και γρηγορότερη επεξεργασία των δεδομένων.
Και ποια ήταν η απάντηση;
Η Κεντρική Τράπεζα αρνήθηκε επικαλούμενη την υποχρέωση τήρησης του επαγγελματικού απορρήτου, ενώ η Βουλή παρέπεμψε το θέμα στις ελληνικές καλένδες: «Η κοινοβουλευτική Επιτροπή Θεσμών δεν έχει μέχρι τώρα ζητήσει από την Κεντρική Τράπεζα τον εν λόγω κατάλογο σε ηλεκτρονική μορφή. Όταν η προαναφερθείσα επιτροπή κρίνει ότι για σκοπούς των εργασιών της είναι απαραίτητος ο κατάλογος σε ηλεκτρονική μορφή, θα σας ενημερώσουμε σχετικά».
Η αποθέωση της υποκρισίας: Είναι οι ίδιοι βουλευτές που καθημερινά εκφωνούσαν  πύρινους λόγους από τα ΜΜΕ κατά των φοροφυγάδων που φυγάδευσαν τα εκατομμύρια τους στο εξωτερικό. Και την ίδια στιγμή παρεμπόδιζαν τον εντοπισμό τους!
Ο ΕΝΟΧΟΣ
Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που προστατεύουν τους φοροφυγάδες;
Οι ένοχοι έχουν όνομα: οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι βουλευτές με τις ενέργειές τους, τις νομοθεσίες τους παρεμποδίζουν τον εντοπισμό των φοροφυγάδων. Και όχι μόνο παρεμποδίζουν την είσπραξη των φόρων προς το κράτος και τη συνεπακόλουθη χρεοκοπία του, αλλά ανταμείβουν με χορηγίες τους οφειλέτες: οι χορηγίες του ΚΟΑ προς τα αθλητικά σωματεία ανέρχονται στα 14 εκ. ευρώ,  ενώ την ίδια στιγμή κάποια αθλητικά σωματεία οφείλουν 13 εκ. προς το κράτος!!!
Το γιατί είναι εμφανές:  οι ίδιοι οι πολιτικοί είναι φοροφυγάδες – όπως κατέδειξε έρευνα του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων το 2011-, τα κόμματα και οι εταιρείες τους είναι φοροφυγάδες και οι διαπλεκόμενοι φίλοι τους είναι φοροφυγάδες!!! Γι αυτό ακριβώς το λόγο και οι κύριοι βουλευτές απέρριψαν δυο φορές, το 2010 και το 2012, μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής!!!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας για την  κυπριακή κοινωνία; Κατηγορηματικά όχι. Όσο οι δομές του πολιτικού συστήματος παραμένουν οι ίδιες, θα συνεχίσει να βασιλεύει η ανομία, η διαπλοκή, η διαφθορά από τους ίδιους ανθρώπους που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή. Ή διαφορετικά, θα συνεχίσουν αμέριμνοι και ατιμώρητοι τη λεηλασία της κυπριακής κοινωνίας.

ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΚΟΜΜΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΒΟΥΛΗ.

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΧΡΥΣΑΦΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Η Υπουργός Εργασίας τις τελευταίες μέρες προβάλλει έντονα την ανάγκη προώθησης της νέας επιδοματικής πολιτικής της κυβέρνησης:
  • «Η μεταρρύθμιση του συστήματος (πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης), η οποία αποτελεί υποχρέωση της Κύπρου που απορρέει από το Μνημόνιο, θα επιτευχθεί μέσα από τη στόχευση και τον εξορθολογισμό των επιμέρους επιδομάτων και την ανάθεση της ευθύνης για το σχεδιασμό και τη διαχείρισή τους αποκλειστικά στο Υπουργείο Εργασίας» (30/7/2013).
  • «Τα επιδόματα ...δεν είναι επαρκώς στοχευμένα... και οδήγησε στην παροχή επιδομάτων σε πολίτες που δεν τα έχουν ανάγκη, και σε πολλές περιπτώσεις σε εξάρτηση από αυτά»(28/7/2013).
  • «Θα γίνει στόχευση. Υπήρχαν επιδόματα των 2,5 χιλιάδων ευρώ και αυτό είναι γεγονός. Δεν θα παίρνουν κάποιοι 2,5-3 χιλιάδες ευρώ, διότι στόχος δεν είναι η παγίδευση στα επιδόματα»(30/7/2013).

Συμφωνούμε με τις επισημάνσεις της κ. Υπουργού για την επιδοματική πολιτική του κράτους, εφόσον και η ίδια συμφωνεί με τον εαυτό της. Τι εννοούμε;
Ευρώ 2,5 χιλιάδες το μήνα ως επίδομα παραστάσεως εισπράττει ο Πρόεδρος της Βουλής. Και 3 χιλιάδες ευρώ το μήνα εισπράττει ως επίδομα παραστάσεως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και η η ίδια η Υπουργός Εργασίας εισπράττει 2 χιλιάδες ευρώ το μήνα ως επίδομα παραστάσεως. Τα πιο πάνω επιδόματα στερούνται της όποιας λογικής βάσης γιατί ήταν ένα εφεύρημα για να αυξηθούν περαιτέρω οι μισθοί αυτών των αξιωματούχων. Επίσης, δεν είναι στοχευμένα γιατί αυτοί που τα παίρνουν, δεν τα έχουν ανάγκη.
Αν λοιπόν η κύρια Υπουργός δεν θέλει να αναιρέσει τον εαυτό της, θα πρέπει πρώτ΄απ΄όλα να εισηγηθεί αμέσως την κατάργηση των λεηλατικών επιδομάτων των ίδιων των πολιτικών. Διαφορετικά, καθίσταται εκ προοιμίου αναξιόπιστη, εφόσον εξαιρεί τον εαυτό της από την πολιτική της, λες και η ίδια δεν είναι πολίτης αυτού του τόπου.
Και επειδή η κυρία Υπουργός μπορεί να μην έκαμε όλους τους αριθμητικούς υπολογισμούς, να της υπενθυμίσουμε την επιδοματική λεηλασία που υφίστανται οι πολίτες από τους πολιτικούς:
 ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
  • Παραστάσεως                                               €1.782.364

         (56 βουλευτές, 3 αντιπρ. θρ. ομαδ.,Πρόεδρος της Δημ.,11 υπουργοί,4 προεδρικό,2          βουλή)
  • Οδοιπορικών                                                    €475.86
         (55 βουλευτές)
  • Γραμματειακών  υπηρεσιών                        €713.512
         (55 βουλευτές και 3 αντιπρόσωποι θρησκευτικών ομάδων προς €12.301,93)
  • Πρώην αξιωματούχων (Προέδρων Δημοκρατίας και Βουλής) για γραμματέα και αυτοκίνητο με οδηγό        (6)                         €283.000   
ΣΥΝΟΛΟ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ           (83 άτομα)       € 3.254.144
Κατά Μ.Ο. ο κάθε  πολιτικός παίρνει ανορθολογικά και αστόχευτα επίδομα 39.206 ευρώ ετησίως ως συμπλήρωμα  των βασικών του απολαβών!!! Αυτό είναι εξώφθαλμα λεηλασία του δημόσιου ταμείου και των πολιτών. Γνωρίζετε κυρία Υπουργέ, που τόσο νοιάζεστε για την αξιοπρεπή διαβίωση των συμπολιτών μας, πόσοι πολίτες θα μπορούσαν να ζουν υποφερτά με 1000 ευρώ το μήνα; 271 συμπολίτες μας χωρίς επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού και χωρίς να επηρεαστούν αυτοί που θα τα χάσουν, γιατί δεν τα έχουν ανάγκη.
Αν όμως κυρία Υπουργέ, εξαιρείται τα επιδόματα των πολιτικών από τη νέα επιδοματική πολιτική, τότε αυτό δεν υποδηλώνει κάτι νέο, αλλά τη διαιώνιση της λεηλασίας του δημόσιου ταμείου από μια χούφτα πολιτικών, οι οποίοι αφού κατέστρεψαν την κοινωνία, θέλουν να συνεχίσουν ανενόχλητοι το φαγοπότι τους σε βάρος της.
 ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ  ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΣΥΜΠΟΣΟΥΝΤΑΙ ΣΕ 3,3 ΕΚ. ΕΥΡΩ 

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (1)

Το  είδος του πολιτεύματος σήμερα στην Κύπρο
Το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο εμφανίζεται με μια ποικιλία προσδιορισμών: δημοκρατία, προεδρική δημοκρατία,  έμμεση δημοκρατία, αντιπροσωπευτική δημοκρατία, συνταγματική δημοκρατία, διαβουλευτική δημοκρατία, συμμετοχική δημοκρατία. Θεωρείται αυτονόητο ότι το πολίτευμα είναι δημοκρατία και κάθε φορά προστίθεται  και ένας προσδιορισμός. Όμως, κανένας δεν αιτιολογεί αυτούς τους όρους με βάση κάποια καθολικά κριτήρια με τα οποία θα υποβαλλόταν και το υπαρκτό πολιτικό σύστημα σε αξιολόγηση. Ούτε οι πολιτικοί ούτε οι επιστήμονες κάνουν, δηλαδή, το αυτονόητο.  Ή μας λένε: «είναι δημοκρατια και πάει, τέλειωσε»! Αυτές οι προσεγγίσεις στερούνται λογικής βάσης. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πολίτευμα με το όνομα «αντιπροσωπευτική δημοκρατία». Είναι δύο διαφορετικοί τύποι πολιτευμάτων όπου στο μεν πρώτο αποφασίζουν οι αντιπρόσωποι (= οι λίγοι) στο δε άλλο αποφάσιζει ο δήμος (=οι πολλοί)!
Το πολιτικό σύστημα σήμερα στην Κύπρο είναι προ-αντιπροσωπευτικό. Δηλαδή, οι πολίτες νομιμοποιούν ένα πρόσωπο στην εξουσία του κράτους αλλά και του εκχωρούν ολοκληρωτικά την πολιτική αρμοδιότητα. Ο πολίτης –ψηφοφόρος αναμένει ότι ο πολιτικός θα δράσει προς όφελος του, αλλά αυτό δεν κατοχυρώνεται. Η αιτία είναι γιατί ο πολίτης δεν έχει δικαίωμα να ελέγχει και να τιμωρεί αυτούς που επέλεξε να αποφασίζουν για δικό του λογαριασμό. Έτσι, μπορούν εύκολα να στραφούν και εναντίον του συμφέροντος της κοινωνίας.
Το πολιτικό σύστημα της Κύπρου δεν είναι αντιπροσωπευτικό γιατί η αντιπροσώπευση προϋποθέτει την ύπαρξη εντολέα και εντολοδόχου. Η λειτουργία αυτής της σχέσης προϋποθέτει το αυτονόητο δικαίωμα του εντολέα να ελέγχει τον εντολοδόχο πολιτικό, κάτι που δεν ισχύει σήμερα. Σήμερα στην Κύπρο δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα του εντολέα ούτε στον πολίτη ούτε στην κοινωνία. Εντολέας θεωρείται το κράτος στο οποίο ανήκει ολοκληρωτικά η εξουσία. Το αποτέλεσμα είναι πως η πολιτική απορροφάται καθ΄ ολοκληρία από το κράτος και ο πολίτης και η κοινωνία δεν αναγνωρίζονται ως συνιστώσες της πολιτικής, είναι εκτός της οργάνωσης και λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και θεωρούνται ιδιώτες.
Το δικαίωμα της ψήφου, λοιπόν, δεν έχει εντολικό χαρακτήρα, αλλά μόνο νομιμοποιητικό. Ή, ο πολίτης στην Κύπρο καλείται κάθε πέντε χρόνια να εκχωρήσει το πολιτικό του δικαίωμα σε ένα άλλο πρόσωπο και ο ίδιος παραμένει χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δικαίωμα. Κάποιος άλλος θα αποφασίζει για τον πολίτη και , έτσι,  καθίσταται ετερόνομος. Δηλαδή πολιτικά δεν είναι ελεύθερος.
Το πολιτικό σύστημα της Κύπρου σήμερα δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικό, ούτε και –ακόμα περισσότερο-  δημοκρατικό. Δεν υπάρχει θεσμοθετημένος «δήμος» ως συνιστώσα του πολιτεύματος ούτε η κοινωνία μπορεί να αποφασίζει οτιδήποτε που την αφορά ως σύνολο.
Τα προ-αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα εντάσσονται στα λεγόμενα εξουσιαστικά συστήματα, όπου η πολιτική λειτουργία δεν ανήκει στην κοινωνία. Το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα  στην Κύπρο είναι ένα μείγμα μοναρχικών και ολιγαρχικών στοιχείων. Τυπικά τείνει προς την μοναρχία λόγω της αυξημένης εξουσία που παρέχει σε ένα πρόσωπο, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά στην πράξη είναι ολιγαρχικό γιατί το τυπικό πολιτικό συνταγματικό σύστημα του κράτους έχει υποταχθεί στα κόμματα, ως φορείς που μονοπωλούν την κρατική εξουσία. Το ολιγαρχικό πολίτευμα σήμερα παίρνει τη μορφή της κομματοκρατίας.
Πέρα από τους μύθους που κάποιοι δημιούργησαν για εξαπάτηση του λαού, το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο δεν είναι ούτε αντιπροσώπευση  ούτε δημοκρατία. Είναι προ-αντιπροσωπευτικό ολιγαρχικό σύστημα – οι λίγοι αποφασίζουν ανεξέλεγκτα - και παίρνει σήμερα τη μορφή της κομματοκρατίας.

ΟΠΟΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΕΚΧΩΡΕΙ ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΤΟΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΜΕΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ.