ΤΙΜΩΡΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗ

Πολιτική ρητορεία: απαίτηση για τιμωρία

Σε επίπεδο ρητορείας τα κόμματα και οι πολιτικοί ανταγωνίζονται στην πρόβολη της άποψης πως οι ένοχοι για την τωρινή οικονομική κατάσταση πρέπει να τιμωρηθούν.

Για παράδειγμα, σε συνεντεύξεις τους  στην εφημερίδα «η σημερινή» (29/9/2013) ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Γ. Ομήρου απαιτεί την «τιμωρία των ενόχων της τραγωδίας. Η ατιμωρησία εκτρέφει το έγκλημα και διαιωνίζει την κακοδιοίκηση, την κακοδιαχείριση και την κακουργηματική συμπεριφορά ορισμένων», ενώ ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μ. Κάρογιαν συμπληρώνει: «Η κάθαρση και η αυστηρή τιμωρία όσων ενέχονται σε σκάνδαλα διαφθοράς και διαπλοκής και όσων είναι υπαίτιοι για τη σημερινή οικονομική τραγωδία, αποτελεί παλλαϊκό αίτημα και επιτακτική ανάγκη».

Η συνέχεια: η μη τιμωρία των πολιτικών

Στην πράξη, όμως, συμφωνούν απόλυτα ότι οι ίδιοι εξαιρούνται ή δε θέτουν υπό αμφισβήτηση τη λεγόμενη πολιτική ασυλία, δηλαδή την τιμωρία των πολιτικών για πράξεις ή παραλείψεις που προκάλεσαν βλάβη στην κυπριακή κοινωνία.

Στις 21/4/2013 το ΑΚΕΛ εξέδωσε ανακοίνωση με σύνθημα « όχι στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής». Στις 25/4/2013 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απάντησε στο αίτημα του ΑΚΕΛ: ««Η Κυβέρνηση ούτε πρόθεση έχει, ούτε σκοπό, να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή του τόπου».

Συμπέρασμα

Πέρα από πομπώδεις διακηρύξεις, τα κόμματα ομογνωμούν σε ένα, ότι οι πολιτικοί εξαιρούνται της τιμωρίας. Γι αυτό και κανένα κόμμα δεν κατέθεσε πρόταση για κατάργηση της πολιτικής ασυλίας με σχετική τροποποίηση του συντάγματος.

Η ρητορεία όλων των πολιτικών και των κομμάτων συνιστά συνειδητή εξαπάτηση της κυπριακής κοινωνίας.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.

Ο ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.